ارزیابی روایی سازه و پایایی ابزارهای سنجش سبک های یادگیری زبان انگلیسی

سال های بسیاری است که در برنامه ریزی آموزشی به تفاوت های فردی توجه شده است. یکی از شاخصه های تفاوت های فردی، سبک های یادگیری است. کارشناسان آموزش زبان انگلیسی، مانند سایر دست اندرکاران تعلیم و تربیت، می توانند با کشف سبک های یادگیری، برنامة آموزشی مناسبی را طراحی کنند. البته تولید ابزار پایا (reliable) و معتبر (valid) مسئله ای مهم در سنجش سبک های یادگیری فراگیران زبان انگلیسی (به عنوان زبان خارجی) است. در این مقاله نتایج اجرای دو پرسشنامة سبک های یادگیری موسوم به پرسشنامة برتری سبک های یادگیری ادراکی رید(reid) و نشانگر سبک های یادگیری وینترگرست و دی کاپیوا (wintergerst and decapua) گزارش می شود. پرسشنامة اول در سال 1987 تولید شده است و به اختصار plspq نامیده می شود و پرسشنامة دوم در سال 2002 تولید شده است که به اختصار lsi خوانده می شود. هر دو پرسشنامه در اصل برای کسانی تدوین شده اند که انگلیسی زبان دوم آنهاست. نتایج این تحقیق – که با روش آماری تحلیل عامل تأییدی (confirmatory factor analysis ) و آلفای کرانباخ(cronbach’s alpha ) بررسی شده است– نشان داد که plspq روایی سازه ندارد و نیز پایایی آن از حد معمول کمتر است. اما lsi از حیث روایی سازه و پایایی قابل قبول است. از آن جایی که تعداد سؤالات lsi از plspq کمتر است، می توان گفت که از نظر عملی ( practicality ) از plspq بهتر است. بنابراین، می توان گفت که lsi بهتر از plspq سبک های یادگیری را می سنجد. اهل فن می دانند که کمتر پرسشنامه یا آزمونی پیدا می شود که همة جوانب یک سازه را در بر گیرد. برای نمونه در پرسشنامة lsi به «شیوة استدلال» (استقراء/قیاس) توجه نشده است. از این رو پیشنهاد می شود، سؤالاتی برای سنجش این سازه به این پرسشنامه اضافه شود تا به غنای آن افزوده شود.